Ο κατασκευαστικός κλάδος αντιπροσωπεύει το 11-13% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Στην Ευρώπη, απασχολεί άμεσα 18 εκατομμύρια άτομα και δημιουργεί το 9% του ΑΕΠ της ΕΕ. Ένας από τους κύριους στόχους της στρατηγικής "Κατασκευές 2020" της ΕΕ αναφέρεται στη βελτίωση της βάσης του ανθρώπινου κεφαλαίου για την ενίσχυση των επιδόσεων των επιχειρήσεων και της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ στον τομέα αυτό. Η ενίσχυση των νέων ικανοτήτων του εργατικού δυναμικού του τομέα αποτελεί βασικό στόχο της πρωτοβουλίας "BUILD UP Skills Initiative" με ιδιαίτερη προσοχή στην επαγγελματική κατάρτιση και την ψηφιακή συνιστώσα.

Ο κατασκευαστικός κλάδος είναι ένας από τους 10 κυριότερους τομείς απασχόλησης μεταναστών, τόσο στην ΕΕ όσο και παγκοσμίως. Οι μετανάστες/μετανάστριες εργαζόμενοι/εργαζόμενες βρίσκονται σε σημαντικό αριθμό σε όλους τους τομείς των κατασκευών. Συνεπώς, η συμβολή τους στον κατασκευαστικό κλάδο είναι σημαντική παγκοσμίως. Ωστόσο, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου του Κατασκευαστικού Τομέα (ECSO report, 2020) εντοπίζονται συγκεκριμένα εμπόδια που σχετίζονται με την κατάρτιση των μεταναστών/μεταναστριών εργαζομένων στον κατασκευαστικό τομέα:
-έλλειψη των νέων τεχνολογιών που υποστηρίζουν την πρόσβαση των μεταναστών εργαζομένων/ μεταναστριών εργαζομένων σε πόρους κατάρτισης.
-πολιτιστικά και γλωσσικά εμπόδια που μπορεί να αποτελέσουν δυσκολία για την παρακολούθηση προγραμμάτων κατάρτισης.

Έτσι, οι χαμηλής ειδίκευσης μετανάστες εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους.

Σύμφωνα με το CEDEFOP, ο παγκόσμιος ανταγωνισμός και οι ραγδαίες τεχνολογικές αλλαγές έχουν επηρεάσει τον κατασκευαστικό τομέα της ΕΕ και οι εργαζόμενοι/εργαζόμενες στις κατασκευές αναγκάζονται να ανταπεξέλθουν κοινωνικά και να παραμείνουν απασχολήσιμοι/απασχολήσιμες αναπτύσσοντας νέες τεχνικές, γλωσσικές και κοινωνικές δεξιότητες. Ως εκ τούτου, διαπιστώνεται αυξημένη ανάγκη για υποστήριξη της ΕΕΚ στον κατασκευαστικό κλάδο, η οποία συνδέεται στενά με τη σύμπραξη μεταξύ των κλαδικών επιχειρήσεων και των παρόχων ΕΕΚ. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει έλλειψη επενδύσεων στην κατάρτιση δεξιοτήτων από τις κατασκευαστικές εταιρείες για διάφορους λόγους (αποτυχίες της αγοράς, δυσβάσταχτο κόστος κ.λπ.).

Μια άλλη πρόκληση που θα πρέπει να προβληματίσει τον κατασκευαστικό κλάδο είναι η άτυπη εμπειρία των μεταναστών εργαζομένων και η αναγνώριση της προηγούμενης μάθησής τους. Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, η βελτίωση της γλώσσας όσον αφορά την κατασκευαστική ορολογία αποκτιόταν ως επί το πλείστον στο χώρο εργασίας και σε πραγματικό χρόνο (in situ) μέχρι σήμερα. Ο αντίκτυπος του COVID19 επηρέασε αυτό το είδος μάθησης λόγω της απαίτησης διατήρησης της κοινωνικής απόστασης και της όσο το δυνατόν πιο απομακρυσμένης εργασίας".